Vorige vrijdag werd papa eindelijk geopereerd aan zijn geïnfecteerde appendix.
Van vrijdag tot vandaag, zondag, heb ik papa moeten missen. Ik kan nog niet verwoorden of laten zien dat ik papa mis, maar toen mama vandaag papa terug naar huis bracht, heb ik eens heel hard naar papa gelachen. Ik ben, net zoals mijn broer, superblij dat papa terug thuis is.
Snel herstellen papa zodat je ook terug met mij kan spelen op mijn speelmat enzo.
Vandaag heb ik mama hard doen schrikken :-).
Door het goede weer besloot mama om nog een beetje de hof onder handen te nemen terwijl mijn broer en ik in de namiddag sliepen. Plots hoorde mama in de babyfoon het muziekje van mijn speeltje. Bizar. Mama kwam kijken en ik lag nog steeds braaf te slapen. Een tijdje later hoorde mama weer het muziekje. Weer kwam mama naar mij kijken. Mama vond het raar. Een raadsel hoe het muziekje plots kan beginnen te spelen.
Pas ’s avonds had mama door wat er in de namiddag was gebeurd. Sinds vandaag kan ik het koordje van mijn speeltje met mijn handje vasthouden. Door mijn bewegingen slaag ik er soms in om het muziekje te starten :-). Ik begin het leuk en interessant te vinden om met mijn speelgoed te spelen.
