Arne was vandaag druk in de weer om te leren fietsen. Echt rijden lukt nog niet maar hij kan wel al rustig de living rondstappen.
Net als mijn grote broer wou ik ook carnaval vieren. Ik voelde mij zo sterk als een beer. 🙂
Arne zijn blog kreeg een nieuwe opmaak. Zo is ook online de baby-tijd voorbij.
Rune en Arne gingen vorige week naar het Vakantiesalon in Brussel en ze vonden het tof. Tussen de ijsjes, snoepjes, ballonnen, armbandjes, strandballen, schminken… door was er zelf tijd om op de stoeltjeslift te zitten. Ik weet niet of ze het uiteindelijk doel van het salon gesnapt hebben maar het was in ieder geval wel een geslaagde uitstap.
Bovendien kunnen ze met bovenstaande foto nog deelnemen aan een wedstrijd. Ze moeten zoveel mogelijk ‘likes‘ op facebook verzamelen. Helpen jullie een duimpje?
Arne heeft het liedje “Ik heb de zon zien zakken in de zee” geleerd bij Moeke. Hij zingt wel zijn eigen remix.
Met Arne naar Delhaize is een kleine uitdaging geworden. Niet dat Arne lastig doet of zo…
Aan de kassa van onze Delhaize in Boortmeerbeek mogen de jongens meestal een letterkoekje nemen. Het probleem is dat Arne een heel eigen interpretatie heeft gegeven aan dit kassa ritueel. Nu Arne letters kan herkennen denk hij immers dat die koekjes klaarliggen op naam…
Telkens hij een koekje mag nemen begint hij dus de zoektocht naar de letter A. De eerste letter van zijn naam. “Zijn” koekje…
Als je dus een beetje gehaast bent kan je maar beter hopen dat er nog voldoende A’s in het doosje zitten. 🙂
Wisten jullie al dat ik kan lezen? 🙂
In de gazet, op verpakking van eten, op reclame … overal waar ik bepaalde letters tegenkom, lees ik ze gewoon. De volgende letters haal ik overal zonder probleem uit:
- ‘A’ van Arne
- ‘R’ van Rune
- ‘P’ van Papa
- ‘M’ van Mama
Tijdens de herfstvakantie leerde Rune mij met de Duplo’s spelen. Keileuk. 🙂
Best leuk dat de jongens graag helpen bij dagdagelijkse taakjes. Zo krijgt eten maken plots een nieuwe dimensie wanneer Rune en Arne bij het aanhalen van de spaghetti spontaan een nieuwe mikado-variant op de keukenvloer toveren.
Hoeveel spaghetti moeten we maken? Wel, zo lang je geen andere stokje doet bewegen mag je stokjes blijven oprapen… 🙂
Arne is heel fier dat hij zijn naam kan zeggen… Arne Happaerts.
De kermis was weer in Boortmeerbeek en net zoals vorig jaar zit Arne heel graag op de draaimolen. Stilaan begint hij de verschillende wagentjes te kennen en kiest hij heel bewust zijn favoriete zitplaatjes uit.
Dit jaar was er echter nog een nieuw element op de molen: de “flosj”. Blijkbaar had Arne dit vliegend stuk stof nog niet eerder opgemerkt. En ook tijdens zijn zoveelste ritje op de molen had hij maar weinig aandacht voor de “flosj”. De uitbater van de draaimolen vond echter dat ook Arne een goede kans moest hebben om het ding te pakken. Daarom liet hij de bal, met daaraan de flosj, keer op keer in Arne zijn caravan zakken. Meer dan een halve blik gunde Arde het vliegende object echter niet.
Bij het zoveelste toertje bleef de flosj aan de rand van het dak hangen en viel hij in de caravan. De reactie van Arne was verassend. In plaats van de flosj snel op te rapen bleef hij vanaf zijn stoeltje maar naar het ding kijken. Op zijn gezicht was duidelijk af te lezen dat hij niet onder de indruk was van de manier waarop de molen onderhouden werd. Dit werd meteen ook duidelijk toen ik hem, na de rit, van de molen ging halen: “Papa, molen, kapot gegaan, af gevallen”. Hij is vervolgens met een heel serieus gezicht de flosj gaan teruggeven aan de uitbater: “kapot, gevallen…”
Arne is helemaal weg van ‘Seven Nation Army’. Dat denk ik toch. Eigenlijk weet ik niet of hij het liedje ergens gehoord heeft of dat hij er zelf is opgekomen. In dat geval moet ik dringend eens bij Sabam gaan aankloppen. 🙂
Vandaag werd de alarmcentrale getest. Arne is alvast fan…