Onze jongens volgen zwemles en vorig week waren we veel te vroeg bij het zwembad. Daarom zaten we met zijn viertjes op de parking in de auto te wachten. Een onvoorzien maar leuk familiemomentje. Arne nam de gelegenheid te baat om even gezellig op de schoot van papa, achter het stuur, te komen zitten.

En toen gebeurde het…

Arne leunde tegen het stuur en raakt daarbij de claxon en de knop van de handsfree.

Het resultaat? Een luide toeter, de autoradio die uitvalt, de handsfree die een beeptoon laat horen en Arne de heel verrast en verschrikt kijkt.

Het is even stil in de auto. Een stilte die wordt verbroken door de stem van de handsfree die door de luidsprekers klinkt: “Wat zegt u?”

En dan komt heel stilletje en bedeesd het antwoord van het jongetje dat op mijn schoot zit: “Sorry”.

Gesprek in de auto terwijl we aanschuiven in de file:

Rune: Waarom duurt het zo lang?

Mama: Omdat we niet sneller kunnen rijden.

Rune: Waarom rijden we zo traag?

Mama: Omdat het file is.

Rune: Waarom is het file?

Arne: Omdat alle andere auto’s voor ons staan…

Slaap zacht Moemoe.

Ik ga je missen. Je was mijn super-Moemoe.

Kusjes

Arne

Griezelig hoor. Zit je rustig aan de keukentafel te werken met de babyfoon op de achtergrond. De kindjes zijn boven nog goed aan het slapen. Af en toe hoor je eens iemand die zich in zijn slaap verlegd… en plots hoor je iemand met volle snelheid zijn zaklamp opwinden!

Arne kreeg voor zijn verjaardag een gezelschapsspelletje en in de spelregels staat dat “de JONGste speler mag beginnen”. Dat is goed vind hij want hij is een JONGen. Hij vraagt zich nu af wat we moeten doen als er een meisje meespeelt…